Zakładamy grządkę podwyższoną

Najważniejszym warunkiem zbudowania grządki podwyższonej jest słoneczne miejsce i wystarczająca ilość rozdrobnionego materiału roślinnego. Taki sposób uprawy umożliwia uzyskiwanie wysokich plonów na niewielkiej powierzchni. Istnieją tu najlepsze warunki do uprawy pomidorów ogórków i dyni, ale również znakomite plony daje sałata, burak liściowy, kalarepa, seler i inne gatunki warzyw. Odmiany kapusty głowiastej i warzywa wieloletnie lepiej uprawiać na grządce normalnej. Od czwartego roku użytkowania na grządce podwyższonej można sadzić ziemniaki, aż wreszcie nadchodzi konieczność założenia nowej.

Ponieważ ogrodnik nie chodzi po grządce, ziemia nie jest ubita i korzenie mogą się nieskrępowanie rozwijać. Grządki podniesione do wysokości pasa pozwalają osobom starszym i niepełnosprawnym uprawiać warzywa bez potrzeby schylania się.

Budowa grządki podwyższonej

prosty schemat grządki podwyższonej

Wyznaczamy powierzchnię grządki: szerokość powinna wynosić około 180 cm, długość jest dowolna.

Wykopujemy podłoże pod grządkę na głębokość ok. 25 cm. Ziemię z wykopu odkładamy na bok, gdyż będzie użyta do przykrycia grządki.

Na dole wykopu układamy rozdrobnione konary, gałęzie itp. Warstwa ta powinna mieć grubość ok. 50 cm i być oddalona od boków wykopu również o 50 cm.

Na gałęziach układamy 25 cm warstwę pociętej zielonki, słomy lub innych wymieszanych miękkich resztek roślinnych z ogrodu i dobrze ją ubijamy.

Następnie kładziemy mniej więcej 10 cm warstwę ziemi z wykopu i również ją ubijamy.

Na to kładziemy 25 cm warstwę wilgotnych zeszłorocznych liści wymieszanych z niewielką ilością ziemi, a na nią 5 cm warstwę ziemi próchnicznej.

Na końcu grządkę obkładamy 15 cm warstwą dobrze rozłożonego kompostu i przykrywamy ziemią ogrodową.

Okres użytkowania takiej grządki jest ograniczony, gdyż rozkładający się materiał powoduje jej osiadanie. Najkorzystniejsze je ustawienie grządki na osi północ-południe, dzięki czemu boczne powierzchnie obsadzone roślinami są dobrze nasłonecznione.

Gdy mamy materiał (np. deski) możemy dla takiej grządki wybudować ściany. Pomoże to utrzymać właściwą strukturę wału i grządka nie będzie nam się rozjeżdżać. Taką grządkę nazywamy grządką wysoką.

Jako pierwsze sadzimy takie warzywa jak sałata głowiasta, rzodkiewki, pomidory, cebula i kalarepa. Dopiero w 3 roku uprawiamy warzywa o małych wymaganiach pokarmowych.

Jako ciekawostka:

Okrągłe podniesione grządki, wysokie do pasa, z dojściem z jednej strony do punktu centralnego, nazywane są keyhole gardens (ogrody w kształcie dziurki od klucza). Często pośrodku jest rodzaj kompostownika z patyków i trawy, dzięki którym wlewana tam woda dochodzi do korzeni roślin. Grządki tego rodzaju mogą być usypane z ziemi lub otoczone palisadą z drewna, cegieł lub kamieni.

Istnieje także praktyka hügelkultur, która polega na zakopywaniu drewna wewnątrz grządki o kształcie wzgórza czy kopca. Z czasem drewno ulega rozkładowi dostarczając składników odżywczych, i stopniowo uwalnia wodę, toteż począwszy od drugiego roku istnienia grządka taka nie potrzebuje podlewania. Drewno pocięte na bale oraz drobniejsze gałęzie układane są w podłużne stosy, po czym obsypuje się je ziemią, tworząc podłużne kopce. Można dodać kompost, liście i nawóz. Z powodu przebiegających wewnątrz procesów rozkładu wnętrze kopca będzie ciepłe. W pierwszym roku można sadzić rośliny nie mające długich korzeni i nie potrzebujące wiele azotu, ale w następnych latach gleba jest już żyźniejsza. Drewno zakopane w grządce będzie dostarczać składników odżywczych przez około 15 do 20 lat. Grządka powinna mieć wysokość ok. 180–210 cm (zmniejszy się o ok. 30 cm w pierwszym miesiącu) i 1,5 m grubości. Grządka o wysokości 60 cm będzie trzymała wodę tylko przez ok. dwa miesiące. Nie każde drewno nadaje się do zakopania jako nawóz: robinia akacjowa nie gnije z powodu za twardego drewna, orzech czarny jest toksyczny dla większości roślin, a wiśnia dla zwierząt. Dobre gatunki to: jabłoń, wierzba, topola, olsza.