Chrzan znali już starożytni. Do
Europy Środkowej dotarł około XII wieku. Jest rośliną wieloletnią całkowicie
odporną na mróz. Najczęściej wykorzystuje się korzenie (tzw. laski), które
osiągają od 4 do 8 cm średnicy. Chrzan ceni się za aromat właściwy przyprawom a
także typowy, ostry smak. Stosuje się go jako dodatek do dań mięsnych,
pikantnych sosów i kiszenia ogórków.
Chrzan do wytworzenia silnych
lasek potrzebuje ziemi głęboko spulchnionej, dobrze zaopatrzonej w wodę.
Nieodpowiednie są gleby piaszczyste o niskiej zdolności zatrzymywania wody a
także gleby zbyt ciężkie i mokre. Wartość pH gleby powinna się wahać między 6 a
7. Korzenie pokryte czarnymi żyłkami wskazują na gleby kwaśne. Chrzan nie znosi
uprawy po sobie ani po innych roślinach krzyżowych. Na tym samym stanowisku
może być uprawiany ponownie po 3-4 latach. Odpowiedni przedplon stanowią
ziemniaki, fasola, ogórki czy zielony nawóz. Dobrze rośnie po przedplonie
zasilanym nawozem organicznym. Jeśli ziemia na której uprawiamy chrzan jest
bogata w próchnicę możemy się spodziewać wyższych plonów. Jeśli dysponujemy
obornikiem, warto go późną jesienią wkopać płytko w podłoże przed posadzeniem.
Najczęściej spotykaną chorobą
chrzanu jest werticilioza wywołana przez grzyb. Początkowo powoduje więdnięcie
liści, wiązki przewodzące korzenia stają się czarne lub brązowe, w przekroju
poprzecznym tworzą pierścieniowate punkty, w podłużnym mają postać pasów. Innym chorobą jest rdza biała, która tworzy
mleczne pęcherzykowate plamy na spodniej stronie liści i na korzeniach. Przy silnym
porażeniu zaczynają obumierać liście.
Chrzan rozmnażamy
wegetatywnie za pomocą 30 -40 cm kawałków
korzeni. Jesienią korzenie boczne oddzielamy od korzenia głównego i tniemy na
kawałki. Z każdej rośliny uzyskujemy 2-3 fragmenty na sadzonki. Przygotowane sadzonki
zanurzamy w wilgotnym piasku i przechowujemy w piwnicy do wiosny. Sadzimy od
połowy marca do połowy kwietnia. Przed sadzeniem z sadzonek za pomocą szmatki
usuwamy wszystkie pąki, zostawimy tylko 3 cm końcówkę z pąkami. W ten sposób roślina
skupi się na tworzeniu kilku silnych lasek a nie na wielu wiotkich i słabych
korzonkach. Sadzonki umieszczamy w ziemi po kątem. Koniec korzonka powinien
znajdować się około 15 cm pod ziemią, zaś wierzchołek powinien być równo z
powierzchnia gruntu. Zachowujemy 80 cm odstęp pomiędzy rzędami, rozstaw roślin
w rzędzie to około 30 cm. Jeżeli brakuje opadów od lipca do września, chrzan dodatkowo
podlewamy.
Chrzan do przechowywania najlepiej
pozyskiwać od września do listopada, najpóźniej do grudnia. Wcześniej zebrane
do przechowywania laski stają się gorzkie. Jeśli ziemia nie zamarznie możliwe
jest wykopywanie chrzanu na bieżące potrzeby nawet do maja. Jeśli nie chcemy w
tym samym miejscu mieć nowych roślin, powinniśmy postarać się o pozostawienie
jak najmniejszej liczby korzeni. Po wykopaniu usuwamy liście oraz młode
odrosty, laski czyścimy. Chrzan bez utraty walorów smakowych można przechowywać
prze co najmniej 6 miesięcy w temperaturach od 0o do 1oC
przy względnie wysokiej wilgotności powietrza, nawet 95%.
Komentarze
Prześlij komentarz