Głębokość i metody siewu warzyw

Głębokość siewu uzależnia się od wielkości i sposobu kiełkowania nasion. Nasiona takich roślin jak fasola wielokwiatowa, groch, bób, których liścienie podczas kiełkowania pozostają w ziemi sieje się zwykle na głębokość 4-6 cm, zależnie od typu gleby oraz jej wilgotności. Fasola zwykła, choć również ma duże nasiona, nie znosi głębokiego siewu, ponieważ w czasie kiełkowania jej liścienie wydostają się na powierzchnię.

Nasiona endywii i sałaty przykrywa się na 0,5-1 cm, a selerów 0,3 cm. głębokość siewu cebuli wynosi 1,5-2 cm. Za płytki siew cebuli nie jest zalecany, ponieważ kolankowato zgięty liścień wyciąga za wcześnie swój krótszy koniec, wraz z nasieniem, ponad powierzchnię gleby, nasienie wtedy szybko wysycha.

Na głębokość siewu wpływa również rodzaj gleby i jej wilgotność w wierzchnich warstwach. Gleba bardziej zwięzła zawiera zwykle dostateczną ilość wody w powierzchniowych warstwach, a w związku z tym sieje się tu nasiona płycej. Na glebach lekkich trzeba siać głębiej ze względu na często niedostateczną zawartość wody w wierzchniej warstwie, dzięki luźnej strukturze gleby wschody głębiej posianych nasion następują bez przeszkód. Najgłębiej należy wysiewać nasiona na glebach torfowych, ze względu na erozję wietrzną. Zaleca się około dwukrotnie głębiej wysiewać nasiona na torfach w porównaniu z innymi glebami. Dla przykładu cebulę należy wysiać na głębokość 4-5 cm a marchew 3-4 cm.

Głębokość przykrycia nasion uzależnia się także od terminu siewu. Wczesne siewy wiosenne, gdy gleba ma dużo wilgoci w wierzchniej warstwie, wykonuje się płycej. Późniejsze siewy tego samego gatunku roślin trzeba wykonać głębiej, ponieważ gleba już jest z wierzchu obsuszona.

Metody siewu

Siew rzutowy

Rzadko stosowany, można w ten sposób wysiać np. koper, albo rośliny na poplon.

Siew rzędowy

Najczęściej stosowany w warzywnictwie, ze względu na ułatwioną walkę z chwastami, równomierniejszą głębokość przykrycia nasion, równomierniejsze ich rozmieszczenie na powierzchni pola. Rzędom najczęściej nadaje się kierunek z północy na południe, uzyskuje się w ten sposób równomierne i lepsze oświetlenie roślin.

Siew pasowy

To modyfikacja siewu rzędowego. Zamiast jednakowej odległości pomiędzy rzędami, stosuje się co kilka rzędów większy odstęp. Pasowo można siać groch, cebulę marchew i pietruszkę. Szersze odstępy pomiędzy rzędami ułatwiają prace pielęgnacyjne i prace związane ze zbiorem (zwłaszcza kilkukrotnym).

Siew taśmowy

Stanowi modyfikację siewu rzędowego. Nasiona nie są umieszczane w jednym rzędzie, lecz rozsiewane są szerokim pasem za pomocą specjalnej redliczki. Jest to więc połączenie siewu rzędowego z rzutowym. Zaletą tego siewu jest uniknięcie nadmiernego zagęszczenia roślin w wąskim rzędzie, rośliny nie cieniują się wzajemnie a ich korzenie nie ulegają zniekształceniu. Minusem jest stosownie w wypadku takiego siewu oprysków na chwasty. W ten sposób można siać cebulę i buraki ćwikłowe.

Siew punktowy

Polega na umieszczeniu nasion w rzędach pojedynczo i w wymaganych odstępach. Tym sposobem wysiewa się duże nasiona: fasolę, groch, bób, kukurydzę czy szparagi. Otoczkowanie nasion stwarza możliwość rozszerzenia tego typu siewu o inne gatunki warzyw. Zaletą jest zaoszczędzenie czasu na przerywkę, zapewnia się lepsze warunki rozwoju roślin, a przy tym potrzeba mniej nasion do siewu.

Siew gniazdowy

W ten sposób można siać bób, fasolę, ogórki. Nasiona sieje się wówczas w pewnych ustalonych odstępach w rzędzie np. co 20-30 cm, umieszczając w  każdym „gnieździe” 3-5 nasion.

Siew metodą podwójnych rzędów

Można stosować przy uprawie pomidorów i ogórków. Znaczne rozszerzenie międzyrzędzi pomiędzy dwoma rzędami ułatwia poruszanie się, prace pielęgnacyjne i zbiory. System ten umożliwia podwiązywanie dwóch rzędów pomidorów do jednego drutu, albo ściółkowanie dwóch rzędów ogórków jednym pasem folii lub włókniny.