Ściółkowanie ogórków

Ściółkowanie to dobry sposób, aby ograniczyć chwasty, brudzenie owoców, ale przede wszystkim aby ograniczyć parowanie wody i przez to zmniejszyć częstotliwość podlewania. Ogórki potrzebują dużej ilości wody, szczególnie w fazie kwitnienia i zawiązywania owoców. Jedna roślina dziennie średnio potrzebuje minimum około 3 litrów wody (w trakcie upałów oczywiście więcej). Niedobór wody może powodować zrzucanie zawiązków, a także wykształcanie niekształtnych owoców i pustych w środku. Nie ma się co dziwić gdyż ogórek składa się w 97% z wody. I właśnie dlatego tak ważne jest ściółkowanie roślin. Poniżej przedstawię 3 metody ściółkowania, które stosowałem i stosuję.

Pierwsza metoda, chyba najprostsza i najtańsza. Jeśli mamy ogórki, to znaczy, że i mamy ogród, a co za tym idzie trawnik. Skoszona trawa idealnie nadaje się do ściółkowania. Najlepiej, gdyby po skoszeniu trawę wysypać cienką warstwa na słonecznym miejscu, aby przeschła. Lecz nie jest to konieczne, bo świeżo skoszona trawa również się nadaje. Największym minusem trawy jest to, że szybko się rozkłada, szczególnie kiedy robi się mokra po obfitych deszczach. Z drugiej jednak strony, rozkładająca się trawa użyźnia glebę. Trawnik jednak powinno się kosić przynajmniej raz w tygodniu, więc ściółkę można uzupełniać w miarę potrzeby. Wysuszona trawa, czyli siano rozkłada się troszkę wolniej. Ściółka z trawy powinna mieć kilka centymetrów, 3 centymetrowa warstwa już w zupełności spełni swoje zadanie.

Drugim sposobem jest ściółkowanie słomą. Słoma ma tą zaletę nad trawą, że o wiele wolniej się rozkłada. Jedno ściółkowanie powinno wystarczyć na cały sezon. Tu również  warstwa powinna wynosić kilka centymetrów. Gatunek słomy jest obojętny. Idealna byłaby słoma krótka, tzw. sieczka, ale i zwykła też daje radę, chociaż trudniej się ją rozkłada pomiędzy roślinami. Inną równie istotną zaletą słomy, jest to że jest jasna i przez to świetnie odbija promienie słoneczne, co jest ważne przy upałach, kiedy słoma ogranicza nagrzewanie gruntu. Słoma jest tania i można ją w łatwy sposób nabyć od rolnika. W amatorskiej uprawie przydomowej w zupełności wystarczy jeden prostokątny snopek słomy.

Najbardziej profesjonalne, ale też i najdroższe jest ściółkowanie agrowłókniną. Sam zakup jest droższy od zakupu słomy, ale włóknina ma tą przewagę, że po zbiorach można ją zwinąć i schować, przez to wystarczy na kilka sezonów. Trzeba jeszcze się liczyć z zakupem specjalnych kołków to przymocowania włókniny. Można sobie z tym jednak poradzić, wystarczy przydusić ją kamieniami, świetnie do mocowania sprawdzają się również długie kołki do styropianu używane przy ocieplaniu domów. Do ściółkowania wystarczy jeśli włóknina będzie miała 0,5 metra szerokości. Największym minusem jest to, że włóknina nie sprawdzi się kiedy siejemy ogórki wprost do gruntu. Idealnie sprawdza się za to, kiedy sadzimy ogórki z rozsady. Rozkładamy agrowłokninę i robimy w niej otwory w kształcie krzyża, w które sadzimy ogórki. Czarna włóknina świetnie sprawdza się, kiedy chcemy mieć wcześniejszy zbiór i sadzimy ogórki wcześniej, a także wtedy kiedy mamy chłodną pogodę . Pod czarną włókniną ziemia szybciej się ogrzewa. Idealnie również ogranicza rozwój chwastów.

Każda metoda ściółkowania jest dobra, ma swoje wady i zalety. Lecz spełnia swoje zadanie, dzięki czemu my mamy mniej pracy przy podlewaniu i plewieniu.
Więcej o uprawie ogórków oraz o podlewaniu ogórków.