Najlepsze materiały do ściółkowania warzyw

Na pewno wielu ogrodników w tym roku boryka się z suszą w ogrodzie. Jednym ze sposobów na zatrzymanie wody w glebie jest ściółkowanie roślin. Na brak opadów nic nie poradzimy, ale możemy zmniejszyć parowanie.

Na początek jakich ściółek unikać przy uprawie warzyw:

• Ściółki z twardego drewna nie rozkładają się wystarczająco szybko, aby można było je wykorzystać w ogrodzie warzywnym
• Skały (żwir, kamienie) i materiały nieorganiczne wcale się nie rozkładają i nie nadają się do ściółkowania warzyw, lepiej wykorzystać je wokół roślin ozdobnych

Najlepszym rodzajem ściółki jest lekki materiał organiczny, który szybko się rozkłada, poza tym:

• Podczas rozkłada wzbogaca glebę w składniki odżywcze
• Ułatwia sadzenie, może być na jesień przekopany, nie trzeba się go pozbywać z zagonu
• Jest tani, wiele materiałów można znaleźć w najbliższym otoczeniu

Jakie materiały wybrać?

Skoszona trawa. Jeśli masz trawnik, a nie masz co zrobić z nadmiarem skoszonej trawy, to idealne rozwiązanie dla ciebie. Praktycznie jest to darmowy materiał, który podczas rozkładu wzbogaca glebę, ogranicza parowanie wody i rozwój chwastów. Należy jednak pamiętać, aby nie stosować trawy, która była wcześniej poddawana chemicznym opryskom. Nie należy również ściółkować trawą skoszoną podczas kwitnienia, zamiast ograniczyć chwasty, wysiejemy je pomiędzy warzywami.

Siano lub słoma. Te materiały mają taką przewagę nad trawą, że wolniej się rozkładają i w przypadku słomy wystarczy wyściółkować jeden raz w sezonie (trawa się rozkłada i trzeba ją uzupełniać). Inną przewagą jest jasny kolor materiału, który odbija więcej słońca i nie pozwala na nadmierne ogrzanie a przy tym wysuszenie gleby. U mnie słoma idealnie sprawdza się do ściółkowania ogórków.

Trociny. To również doskonały materiał do ściółkowania, a przy tym wygląda estetycznie pomiędzy warzywami. Trociny mogą mieć kwaśny odczyn i nadmiernie zakwaszać glebę. Przed ściółkowanie sprawdźmy odczyn pH naszej gleby. Jest będzie kwaśna dodajmy do nie wapna, a dopiero później ściółkujmy trocinami. Jeśli rośliny będą słabo rosły i zaczną żółknąć, będzie to oznaczało, że trociny wymywają azot z gleby. Trzeba będzie zasilić rośliny nawozami azotowymi, lub wymieszać trociny z azotem prze ściółkowaniem.

Igły sosnowe. Jeśli mamy w ogrodzie wiele iglaków, możemy wygrabić spod nich igły i wyściółkować warzywa. Tutaj jednak jest podobny problem jak z trocinami. Mogą zakwaszać glebę. Lepiej więc je stosować na glebach bardziej zasadowych i stale monitorować jej odczyn. Większość warzyw nie lubi kwaśnej gleby.

Gazety. Również sprawdzą się w ogrodzie i świetnie ograniczą rozwój chwastów. Przed zastosowaniem lepiej sprawdzić, czy tusz używany do druku nie jest toksyczny. Papier jest lekki, więc lepiej stosować go w osłoniętych miejscach i często zwilżać, a przed ściółkowaniem podrzeć na mniejsze kawałki.

Liście. To kolejny całkowicie darmowy materiał. Jednak nie wszystkie sprawdzą się w ogrodzie warzywnym. Liście orzecha włoskiego wydzielają składniki, które hamują wzrost roślin. Liście powinny stale być wilgotne, ponieważ suche słabo przepuszczają wodę. Poza tym mokre liście szybciej się rozkładają. Z nadmiaru liści można również zrobić ziemię liściową.

Kompost. Ten materiał zwiera najwięcej składników odżywczych. Najszybciej też się rozkłada i trzeba go uzupełniać. Raczej nie będzie hamował chwastów (sam też może zawierać ich nasiona), dlatego plewienie nas nie ominie. Kompost w łatwy sposób można zrobić samemu i jest idealny do wiosennego zasilenia gleby.

Karton. To również świetny materiał do ograniczania i tłumienia chwastów. Najlepiej wybierać zwykły karton, nie zadrukowany. Podobnie jak gazeta jest lekki i trzeba go utrzymywać stale wilgotnym, aby go wiatr nie porwał. Dobrze nadaje się ściółkowania pomiędzy rządkami warzyw, wystarczy go przyciąć na daną szerokość.

Jeśli nie wiesz jakiego materiału do ściółkowania użyć, zacznij od tego jaki masz najłatwiej dostępny. Poza tym materiały można dowolnie łączyć np. słomę z igłami sosnowymi, czy gazety lub karton z cięższym materiałem. Wszystko sprowadza się do ograniczenia parowania wody i wzbogacania gleby.